zaterdag 7 november 2009

Dansen op het congres, en dan....

Wie wil er nu terug naar de negentiende eeuw? Congres na congres, die goed waren voor huwelijken, handel en nog later films en toneelstukken. Maar verder? Geen land in Europa hield zich ooit aan een vredesafspraak. Integendeel, de volgende oorlog was altijd erger en revoluties gingen gewoon door. Hoeveel afspraken er ook gemaakt werden.  Het was onzinnig, misschien goed voor het nodige belangrijkheidsvcrtoon. Maar zelfs dat bleek niet op te gaan. Heel wat koningen haalden bakzeil. goede staatslieden werden afgezet. Neen, het was de eeuw van de bespottelijkheid. Niemand was eigenlijk serieus te nemen. Darwin, die wel. Maar dat was dan ook geen politicus.

Er is bovendien een andere kant aan al deze oorlogen en revoluties. Europa put zichzelf uit. Europa kan alleen Europa aan en een afzonderlijk land kan dat niet. Denk maar aan Frankrijk en Engeland. We hebben het goed, dat is zo. Maar niet zonder elkaar. Dat blijkt een wrange waarheid. We zullen met elkaar verder moeten en dan wel bedenken, dat iedereen de schuld heeft. Of het nu van oorlog of vrede is.

vrijdag 6 november 2009

De rol van de Nederlanders.

 Het had nog een reden, waarom er een Nederlander naar voren kwam. Zoals ik als zei, was het gedrag van de Nederlanders defensief en dat tot in de uiterste mogelijkheden. Van de  Nederlanders kun je niet winnen, dat was de zucht van menig vorst merkwaardig genoeg. Ze bouwden huizen, steden, boten en legers en mochten overal tussendoor laveren in het Oosten en Noorden van Europa  gedurende vele eeuwen.. Hoeveel steden zijn zij niet begonnen te bouwen, hoeveel welvaart, fabrieken en scheepvaart inclusief de bijgehorende handel hebben ze tot stand gebracht.? Het zou van een Nederlander meer geaccepteerd worden, dan van een Duitser als het goed ging en gaat met Duitsland en Nederland heeft daar belang bij. Erg veel belang. De verstandhouding moet optimaal zijn. Dat is misschien moeilijk uit te leggen aan een Engelsman.  Of wat het is om zoveel welvaart te krijgen.  Of wat het werkelijke belang daarbij is. Vertel me wie uw vrienden zijn, of ik vertel u wie uw vrienden zijn. Als je dat laatste toepast is het wel duidelijk. Soms kun je beter vrienden zijn, soms kun je beter niet teveel winnen, soms. Nederlanders kunnen vreselijke mensen zijn, daarom. De vrede wordt eerlijk verdeeld, de welvaart nog meer. Ik vertel u wie uw vrienden zijn en waarom.

maandag 2 november 2009

Geen overlast meer

Mensen die in het verzet hebben gezeten, zijn vaak erg gecompliceerd. Ze hebben een hekel aan alles wat met regeringen te maken heeft. Blijkbaar maakt het niet uit welke regering. Liefst spelen ze boel flink tegen elkaar uit. Dat verhaal heb ik al te vaak meegemaakt en het eind is altijd een geweldige bende. Daar kun je je tegen verdedigen door je strikt aan de wet te houden. Op deze manier verdwijnt de invloed en de rommel. Mijn ouders stonden te boek als degenen die de verzetsbeweging moesten vertegenwoordigen. Ik moet altijd ontzettend lachen. Wat verwacht je in vredesnaam, werkelijk, in dit land met 251 kerkelijke inrichtingen? Ik bedoel maar. Nee, mensen vertegenwoordigen zichzelf en niet meer dan dat. Volgens mij bestaat die beweging helemaal niet meer. Het is nergens te bewijzen, dat deze er nog zou zijn.  Ik heb heel wat discussie met mijn moeder gehad over de invloed van de Engelsen, de regering en weet ik veel wie er allemaal uitgespeeld werden. Uiteindelijk heb ik voor elkaar gekregen, dat ze daar mee stopte. De Engelsen zijn waarschijnlijk in het begin te goed van vertrouwen geweest en ik verlangde van mijn moeder dat ze eerlijker tegen ze was. Daarna zette ze de kontakten stop. Het heeft onze verhouding veel goed gedaan. Eindelijk kwam er rust. Het heeft me verbaasd dat ik dat kon bereiken. Mijn moeder stond echt achter mij dat liet ze blijken. Ze was altijd heel blij en tevreden als ze zag wat voor kunst ik maakte en mijn vader trad opnieuw op. Eveneens tot mijn grote verbazing en enthousiasme. Waarschijnlijk zag ze niets meer in al die ongelukkige mensen,die zich vlijtig moesten wijden aan het redden van de wereld en daarbij de ene depressie na de andere opliepen.