Hoopgevend

Er zijn vele mensen geweest die beledigd meenden te moeten zijn, over deze gang van zaken. Mensen waar ik overigens niets mee te maken had. De enigen die zich blijkbaar aan de wetten van hun land hielden, waren dus die staatshoofden zelf.  Mijn ouders stopten hun aktiviteiten en besteedden meer aandacht aan hun kinderen, daarom zijn er nu tevreden geluiden. Maar ik heb me altijd verbaasd over het geschreeuw van de politici. Eerst kreeg mijn vader een hoop commentaar omdat hij adviseur was van een regering en daarna omdat hij er wijselijk mee stopte. Ja, dat was een grote teleurstelling voor hem, dat kan ik me herinneren. Hij was ontzettend kwaad op mijn moeder, maar hun huwelijk overleefde het en hij nam zijn verantwoordelijkheid op zich. En de rest van de wereld gilde maar door. Vreemd, heel vreemd. Hadden ze niets anders te doen? Koningin Elisabeth is nooit beledigd geweest of iets dergelijks, of afgezet of weet ik veel. Ze hield en  houdt zich strikt aan de wet en neemt daarmee heus niet zoveel risico's. En verder zijn de Engelsen altijd erg aardig voor mij geweest, ze hielpen me zo veel mogelijk. Dat gejammer over allerlei rampen sloeg helemaal nergens op. Of misschien op het feit dat iedereen zich afhankelijk voelde van mijn vader, maar daar heb ik het al eens over gehad.  Uiteindelijk heb ik hem dat ook gezegd: hij had wel erg veel kinderen behalve zijn eigen vier.

Natuurlijk kun je je afvragen wat dat met zijn verleden te maken heeft. Wel ik moest hem aan de hand van mijn eigen ervaringen leren kennen en ik kende hem niet in de oorlog. Daarnaast is het wel duidelijk dat we erg op elkaar leken en soms moet ik daar dan maar vanuit gaan. Al geef ik toe dat mijn vader heel wat bescheidener was dan ik.